جـنـس بی‌قـیـمت و افـتـاده ته بـازارم            تو بـیا بـاز ضرر کن، بخرم، بردارم

جز ضـرر گـرچـه برای تو ندارم اما            چون همیشه پدری کن، به کسی نسپارم

تو چنان بوده‌ای ای عشق، که من از این‌که            به کسی جز تو بدهکـار شوم بـیزارم

ما که گـفـتـیم غـلامـیـم، شما هم مولا            لطف کن بین غـلامان خودت بشمارم

پسرم از پدرم نوکری‌ات بُرده به ارث            پدرم، من، پـسرم، عاشق این تکرارم

آن‌چـنـانـم که بدون تو بـهـشـتـم نـروم            فکـر بی تو شـدنم سـخـت دهـد آزارم

چندمین مرتبه‌اش نیست به یادم که چه خوب‌            دست پُر مِهر تو برداشت گره از کارم

از ضریحت دو سه تا بوسه طلبکارم من            تا ضریحت طـلـبـم را ندهـد، بـیـمارم